Moeke

Een kleine drie maanden geleden, vielen er in Haïti op enkele seconden meer dan 200.000 doden. Het was wereldnieuws maar ik heb toen niet geweend.
Momenteel ligt er in een ziekenhuiskamer in Lier een tenger, klein oud vrouwtje van 74 jaar in de coma. Ze heeft vandaag een zware hersenbloeding gehad en er is geen enkele hoop meer, heeft de dokter me aan de telefoon uitgelegd. Dat is natuurlijk geen wereldnieuws, maar sindsdien doe ik niets dan wenen. Het is mijn lieve, lieve 'moeke' die op sterven ligt.
Ik ga zo snel mogelijk naar België vertrekken, maar zij is eigenlijk vandaag al 'vertrokken'. Als ik haar nog levend terugzie, dan zal er geen gesprek meer mogelijk zijn. En de dokter zei dat het heel onwaarschijnlijk is dat ze dinsdag zal halen, als ik aankom in België ...
Had ik dat maar geweten in juli bij het afscheid, ik had nog zoveel dingen willen zeggen en vragen. Had ik dat maar geweten in juli bij het afscheid, ik zou niet vertrokken zijn.
Een goeie 15 jaar geleden, ze was toen al bijna 60, kwam ze op bezoek in Haïti en ging ze nog achter op de motor mee de bergen in. Wat ben ik toch altijd trots geweest op haar, dat ze zo ontembaar was en zo ongelooflijke energiek. Ik heb haar dat ook dikwijls gezegd. Daarom dacht ik ook dat ze minstens 84 zou worden of 94 of - waarom niet - 104. Maar daar heeft vandaag anders over beslist. Het was beslist geen goede vrijdag.